A la RPG

Venena

Co myślicie o grze coś w stylu RPG? Ktoś wcieliłby się w Mistrza Gry i opowiadałby naszą historię - naszą grę. Wszyscy bylibyśmy Na'Vi i na przekład naszą 'misją' byłoby zdobycie tytułu Łowcy i przejście Ceremoni Smile

To taki wstępny pomysł. Co o tym sądzicie?

Zuu

fajne..można ...

A ten ktoś.. Mistrz gry to czo? ja?....ty? ... my?... wy ? ... onii? i w ogóle jakie zasady????

Venena

Zasady później...
A może nie... może to będzie tak, jak Ty już rozpoczęłaś, droga Zuu: budzisz się w puszczy na Pandorze... Co robisz? A Mistrz Gry wymyślałby wszystkie nasze podtknięcia i 'przypadkowe' zdarzenia jak np. wpadnięcie do rzeki na pustyni; mianowanie na wodza w plemieniu Na'Vi...
Very Happy

Zuu

nie wiem co o tym sądzisz ale zostajnę mistrzem gry?
jak opisałaś: pięknego dnia budzisz się wpuszczy.... Mów co robisz a ja powiem ci co znajdziesz dokąd dojdziesz, kogo spotkasz....

Do RPG gotowi, START !!! Very Happy

Venena

FALSTART

Karty gry!
Ale aby się nie zamęczać, umówmy się, że każdy gra... sobą. Ja-moja-postać będę mieć taki charakter, ja mam w rzeczywistości.
Ale w postaci avatara! Nie mam zamiary się dusić już na wstępie.

więc...

START!

Zuu

pięknego dnia budzisz się wpuszczy....

I ... >>>

Venena · Wysłany: Sob 20:15, 13 Mar 2010 Temat postu:

I powstrzymuję się od otwarcia na maksymalną szerokość usta, aby mi nie wpadła do nich jedna z licznych much latających koło mnie. Po chwili odkrywam swoje błękitne ręce, ogon i długi warkocz, przeżywając kolejny szok. Szok zdecydowanie bardziej pozytywny odkrywam po odkryciu swoich nowych, długich i smukłych nóg. Idę przeszukać teren, który się świeci (szok!).

Zuu · Wysłany: Czw 15:53, 18 Mar 2010 Temat postu:

Prawdopodobnie rozglądasz się wokoło.
Nagle słyszysz szmer...
Stajesz nieruchomo, "majtasz" uszami Razz

Hmm... czujesz strumień powietrza na swoim ramieniu... ciepły powiew... i bynajmniej nie jest to wiatr a oddech... oddech czegoś o dużych płucach...
Powoli odwracasz głowę...

Venena · Wysłany: Pią 21:54, 19 Mar 2010 Temat postu:

W połowie obrotu głowy rzucam się do ucieczki, a miejsce, na którym stałam, zostaje wgniecione na paręnaście centymetrów przez jakieś wielkie, niebieskie sześcionożne OLBRZYMIE zwierzę. Uciekam dalej, gdy nagle wpadam na dosłownie ścianę lasu. A zwierz za mną się nie zatrzymuje...

Zuu · Wysłany: Śro 21:28, 24 Mar 2010 Temat postu:

Bum! Bum!
Zwierz biegnie w twoją stronę. Nie wiesz co robić. Gęstwina lasu przeszkadza ci w biegu. Biegniesz już jakiś czas.... zaczyna ci brakować powietrza a zwierz nie wygląda na zmęczonego.
Nagle spostrzegasz małą jaskinię czy jamę, może zwykłą dziurę.. nieważne. Nie masz czasu na rozmyślanie. Szybkim skokiem wpadasz do "jamy" zwierz naszczęście biegnie dalej ale ty... zamiast poczuć pod stopami wilgotny mech czy trawę czujesz brzeg ostrego kamienia. By nie poranić sobie stóp robisz krok w tył ...
i zamiast stanąć stabilnie zaczynasz bzwładnie spadaćw ciemną otchłań, nagle ...

Venena · Wysłany: Pią 21:15, 26 Mar 2010 Temat postu:

... jednak nagle moja ręka chwyta w locie (opadaniu) jakiś długi badyl, coś w stylu liany i impulsywnie się zaciska niby kleszcze. Wielki zwierz nie miał tyle refleksu co ja i nie złapał się żadnej liany - spada teraz w ciemną dal... No dobrze, ale jak teraz zejść?! Mam na plecach plecak, w którym mogłabym znaleźć rzeczy, dzięki którym mogłabym się wdrapać po tej gładkiej ścianie przepaści (np. haki i lina). Jednak jeśli się mocniej ruszę możliwe że zlecę razem z ratującą mnie lianą. A twarda i płaska ziemia jest 2, 3 metry nad moją głową.
Nagle zauważam kątem oka jakiś ruch nad głową...

Zuu · Wysłany: Pią 22:25, 26 Mar 2010 Temat postu:

To Bodzio Helikopter! - krzyczysz Razz

... nie no joke Razz

Nagle zauważasz kątem oka jakiś ruch nad głową... Jakby ktoś był na "powierzchni". Już chcesz krzyknąć lecz myślisz, że przecierz nie wiesz kto lub co to jest. Wciąż niepewnie posługując się długimi rękoma przóbujesz wspiąć się w górę. Jedna ręka, jedna noga, druga ręka ... auć! cholera! jeszcze ogon! Próbujesz jeszcze raz stopień, jeden, drugi... powoli i spokojnie.
Twoja głowa znajduje się już 10 cm p.p. ziemi. Powoli próbujesz się rozejrzeć.
Nikogo nie ma.
Podciągasz się na rękach... nagle bum! kamień na którym stoisz osówa się. Wszystko trwa ułamki sekund. Próbujesz utrzymać się na samych rękach. Ramiona drżą coraz bardziej. Już nie możesz. Rozlużniasz uścisk w półomdleniu....
Nagle czujesz uderzenie w ramię i delikatne ukłucie strzałki, coś cię ciągnie do góry. Słyszysz jakiś głos lecz nie rozumiesz go. Twoje powieki stają się ciężkie... mdlejesz...

5 min. lub miliard lat póżniej uchylasz powieki. W głowie ci szumi, zdrętwiałe ręce i bolące nogi dają o sobie znać. Otwierasz oczy a wokoło siebie widzisz coś czego nie mogłaś się spodziewać - grupkę dzieci! Ale jakich! Niebieskie o dużych oczach, zaopatrzone w grube warkocze (dzieci nie oczy)
Chcesz się poruszyć lecz liny trzymają mocno związane z tyłu ręce.
Rozglądasz się. Nigdzie niema twoich rzeczy.
Słyszysz kzyk:
- Tato! Ona się budzi!

...

Venena

... nagle w polu mojego ograniczonego widzenia pojawia się oszałamiająco przystojny, niebieskoskóry, brunet z długim warkoczem. Na jego pięknej twarzy gościła nieufność, (stylistycznie zdanie bardzo brawurowe Very Happy

), ale i ciekawość. W ręku trzymał nóż o bardzo lśniącym ostrzu i zapewne świeżo po ostrzeniu. Pochylił się nade mną, łypiąc badawczo urzekającymi, kocimi oczami, a jego nóż niebezpiecznie zbliżył się do mojej szyi...

Zuu

Oczy otworzyłaś szerzej z przerażenia. Nadnercza wytrysneły lawiną adrenaliny a serce pompowało krew jak oszalałe.
Spojrzałaś mu w oczy. Ostrze jego noża zadrżało nibezpiecznie blisko twojej szyi i sznura który ją krępował. W jego oczach zobaczyłaś dziwny blask...
Nie, niemógłby cię zabić ...
Jego wzrok ... tak tajemniczy ... głęboki ... wrogi lecz jakby z odrobiną żalu.

Nagle ciszę przerwał jego głos. Nie zrozumiałaś co dokładnie powiedział lecz rozciął sznury i wymownym, niezbyt delikatnym gestem pchną cię w stronę wysokiej wierzby rosnącej kilka metrów na prawo.
Rozchylił gałęzie i w tej chwili spostrzegłaś, że drzewo tworzy coś w rodzaju dużego namiotu. Na przeciwko siedział "tubylec" bardzo podobny do pierwszego lecz jego twarz była bardziej ponura i naznaczona piętnem czasu. Jego strój był o wiele bogatszy a w około stało jeszcze kilka postaci.

Twój 'towarzysz' zrobił krok naprzód, pokłonił się i szepną:
- Witaj ojcze ...